Nakatatlong taon na ang gobyernong Duterte. Bumabagal na ang takbo ng ekonomiya, tuloy-tuloy ang pagkasalanta ng kabuhayan ng mamamayan dulot ng neoliberal na mga polisiya, habang papalaki ang ganansya ng iilan.
Labis na sinunod ng gobyerno ang kapritso ng merkado, gayundin ang dikta ng malalakas na ekonomiya gaya ng US at China. Kasama ng kanilang mga lokal na kasapakat, kabilang ang mga oliarkiya sa ekonomiya at mismong pamahalaan, labis na pinagtubuan ng mga dayuhang mamumuhunan at imperyalistang bansa ang lahat ng aspeto ng buhay ng mamamayan.
Sa kabilang banda, nakikinabang sa ganitong kaayusan si Duterte. Nakaayon ito sa kanyang interes na manatili sa poder. Naging malinaw ito sa nakalipas na tatlong taon sa paggamit niya ng mekanismo ng batas hanggang dahas para itulak ang kanyang mga interes.
Ang atakeng pang-ekonomiya, pagdausdos ng demokrasya, at malawakang pagyurak sa karapatang pantao sa nakalipas na tatlong taon ay lalo lamang nagreresulta sa paglakas ng pagkakaisa ng mamamayan upang labanan ang maling sistema. At ito ang kinakatakutan ni Duterte – ang nagkakaisang lakas ng mamamayan para papanagutin siya at ang kanyang rehimen sa kanilang mga krimen sa sambayanan. (Introduksyon)
